تحلیل زیباشناسانه بازنمود تصویر زن درنگارگری مکتب اصفهان

در این پژوهش سعی گردیده با رویکردی زیباشناسانه به اهمیت تصویر زن بعنوان تک پیکره و بازنمود تصویر زن در نگارگری مکتب اصفهان در دوره شاه عباس اول(1038-997 هـ .ق) پرداخته شود. مخصوصاً به بررسی عواملی که باعث دگرگونی وضعیت نگاره ها در این دوره، بخصوص عناصر زیباشناسانه در پیکر نگاری زنان که شامل حضور انفرادی و رفتارمندی پیکره¬ها در کادر و عناصر ساختاری آنها که سبب تغییر رفتار و لباس پوشیدن زنان در این دوره گردیده است. هدف از این پژوهش بررسی و تحلیل عوامل اجتماعی، فرهنگی موثر و همچنین تاثیر مذهب شیعه، بر بازنمود تصویر زن در این دوره است که به شیوه توصیفی ¬_ تحلیلی انجام گرفته و با توجه به ماهیت تاریخی آن برای جمع آوری اطلاعات از منابع کتابخانه ای استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه آثار نگارگری در مکتب اصفهان می شود و نتایج حاصل نشان می دهد که ساختار فکری تشیع از یک فضای صوفیانه به یک فضای متعاد ل تر در دوره شاه عباس اول تغییر کرده و همچنین نقاشان این دوره از اسلوب نقاشی اروپایی الهام گرفته و از عناصر غیر بومی از جمله لباس، کلاه ، درختان، ابنیه و آسمان سازی، و در پس زمینه از حیواناتی مثل سگ، گربه و جام شراب که پیشتر در نگارگری ایرانی سابقه¬ای نداشت در آثار این دوره استفاده نموده اند.